Wij
waren in die tijd nog “geïndoctrineerd” door de katholieke visie op seks. Het
enige “voorbehoedsmiddel” voor gezinsplanning dat toegelaten werd door de kerk
was periodieke onthouding. Bovendien was seks voor het huwelijk meestal nog
taboe in de ogen van vele katholieken. Tijdens onze studies en later bij het
opstarten van onze praktijk werd ons echter zeer snel duidelijk dat dit
gedachtengoed helemaal niet met de realiteit strookte.
Al
snel kreeg ik meisjes van 16 of zelfs jonger over de vloer met de vraag naar de
pil. "Dokter, het schijnt dat de pil helpt tegen pijnlijke regels? Ik heb
altijd zoveel last....” Wanneer ik dan wat verder doorboomde, kwam de echte
reden meestal boven water. Geen haar op mijn hoofd twijfelde eraan om in te
gaan op hun verzoek. Het gedrag van het meisje zou ik waarschijnlijk toch niet
kunnen beïnvloeden en het risico op een
jeugdzwangerschap wou ik niet op mijn geweten hebben.
In
mijn jonge doktersjaren voelde ik me echter wél genoodzaakt een pleidooi te
houden over een "edel" seksueel gedrag: seks met één partner, liefst
na een lange verkering. Het als een unieke apotheose beschouwen van een goede
relatie. Geen one night stands. Ik raadde de meisjes aan er met hun ouders over
te praten. Want meestal was de boodschap dat ze de pil wel stiekem met hun
spaarcenten zouden betalen. Als het om een zeer jong meisje ging, van 14-15 jaar,
vroeg ik steeds de moeder mee op consultatie. Ik was goed in het preken,
blijkbaar. Dikwijls kreeg ik een
bedankje van de mama voor mijn betoog. Die zag het immers meestal niet
zitten dat haar dochter al op "echt" vrijerspad ging. De
volgende patiënt kwam gegarandeerd zuchtend binnen. "Zolang wachten…"
En
het was belangrijk jonge meisjes wat noodzakelijke preventie-adviezen mee
te geven om niet zwanger te worden en geen seksuele ziektes op te rapen door
impulsieve, onbeschermde seks. Het werd in onze latere praktijkjaren
belangrijker en belangrijker …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten