Moord!

Keken jullie ook graag naar de TV-reeks "Inspector Morse”? Wij ook! Die bewuste zaterdagavond ging het over een gruwelijke moord, zoals steeds. Terwijl op de achtergrond een mooi muziekstuk speelde, bezocht de rechercheur de plaats van het delict. De hele zone was afgespannen met het kenmerkende rood-wit gestreepte lint, en alleen Morse en zijn hulpinspecteur mochten er onder door kruipen.

Op dat ogenblik rinkelde de telefoon - bij ons, welteverstaan. We waren namelijk van wacht.

Een politieman vroeg of één van ons naar de Vogelstraat kon komen, ter hoogte van het parkje. Er was iets ernstigs gebeurd en er moest een attest gemaakt worden.
Zulke bizarre oproepen nam mijn man meestal voor zijn rekening, tenminste indien hij vrij was.

Wat hij die avond meemaakte, had iets surrealistisch! Terwijl ik thuis verder keek naar de spannende aflevering van Morse, stond mijn man “live" in een gelijkaardige situatie. Een met rood-wit gestreept lint afgebakende zone, meerdere politievoertuigen, journalisten (die hebben een neus voor alles), agenten van alle rangen, en een paar ramp toeristen - ondanks het late uur.

Mijn man werd doorgelaten en toegestaan de afgebakende zone te betreden. Een wandelaar met een hondje had een akelige vondst gedaan: plastic zakken met een lijkgeur! De politie was ter plaatse gekomen. Verschillende lichaamsdelen waren verpakt teruggevonden…!

”Wij hebben een attest van overlijden nodig.“ zo luidde de vraag, ”om de lichaamsresten te mogen verplaatsen voor onderzoek.”

Het klonk eigenlijk komisch, terwijl het dramatisch was. Niemand twijfelt over het “overlijden”, toch?! 

De volgende dag hoorde mijn man dat hij op TV was herkend door een patiënt. Hij had dan wel de plot van inspector Morse gemist, maar in levende lijve de vreemde sfeer geproefd van misdaad en politiewerk.